Białka, Janów Podlaski, Michałów
Autor zdjęć : Edyta Trojańska-Koch
Wydawnictwo : Multico
Format : 26,0 x 30,0 cm, ilość stron : 168,
oprawa: twarda, laminowana + kartonowe etui.
tekst po polsku i angielsku
Album przedstawia trzy znaczące stadniny koni arabskich w Polsce. Autorka opisuje krótko historię i przedstawia charakterystykę każdej stadniny, a przede wszystkim przybliża ją Czytelnikowi na pięknych, artystycznych zdjęciach. Widać w nich zarówno umiłowanie koni, jak i szczególną wrażliwość
na całą otaczającą przyrodę.
Składające się na ten album fotografie to opowieść nie tylko o urodzie polskiego araba, lecz również o stadninach w Janowie Podlaskim, Michałowie i Białce, skąd pochodzą najbardziej cenione na świecie konie.
Oddajmy głos
Autorce:
Po wielu latach udało mi się wreszcie spełnić młodzieńcze marzenia i odwiedzić Janów Podlaski, a później również Michałów i Białkę. Mając w pamięci wszystkie przeczytane legendy i opowieści, z bijącym sercem, pełna radosnej nadziei, ale i lekkiego niepokoju, czy rzeczywistość sprosta wyobrażeniom, przekraczałam progi tego wyjątkowego królestwa koni, jakim są stadniny. Zdumiało mnie bogactwo, jakie w sobie kryją. Nie mam tu na myśli wyłącznie koni, choć one są z pewnością skarbem największym. Myślę o wspaniałej tradycji i kulturze hodowlanej, o pięknych zabytkowych budynkach, o codziennym życiu i świętach, jakimi są przeglądy hodowlane, aukcja i czempionaty. Jedna wizyta to za mało, aby to wszystko poznać. Toteż wracałam wielokrotnie i z każdym pobytem coraz bardziej swojsko czułam się na nadbużańskich, kieleckich i roztoczańskich łąkach, gdzie araby znalazły swą drugą ojczyznę. Gdzie wiatr delikatnie pieści ich grzywy, a piasek tak rozkosznie masuje skórę. Gdzie co roku rodzą się kolejne pokolenia filigranowych źrebaków o błękitnej krwi.
Moja fascynacja stadninami koni czystej krwi trwa już kilka lat. Dzisiaj pragnę podzielić się nią z Państwem.
Po wielu latach udało mi się wreszcie spełnić młodzieńcze marzenia i odwiedzić Janów Podlaski, a później również Michałów i Białkę. Mając w pamięci wszystkie przeczytane legendy i opowieści, z bijącym sercem, pełna radosnej nadziei, ale i lekkiego niepokoju, czy rzeczywistość sprosta wyobrażeniom, przekraczałam progi tego wyjątkowego królestwa koni, jakim są stadniny. Zdumiało mnie bogactwo, jakie w sobie kryją. Nie mam tu na myśli wyłącznie koni, choć one są z pewnością skarbem największym. Myślę o wspaniałej tradycji i kulturze hodowlanej, o pięknych zabytkowych budynkach, o codziennym życiu i świętach, jakimi są przeglądy hodowlane, aukcja i czempionaty. Jedna wizyta to za mało, aby to wszystko poznać. Toteż wracałam wielokrotnie i z każdym pobytem coraz bardziej swojsko czułam się na nadbużańskich, kieleckich i roztoczańskich łąkach, gdzie araby znalazły swą drugą ojczyznę. Gdzie wiatr delikatnie pieści ich grzywy, a piasek tak rozkosznie masuje skórę. Gdzie co roku rodzą się kolejne pokolenia filigranowych źrebaków o błękitnej krwi.
Moja fascynacja stadninami koni czystej krwi trwa już kilka lat. Dzisiaj pragnę podzielić się nią z Państwem.
Laureatka I Międzynarodowego Konkursu
Fotograficznego „Nasze Bieszczady” ’97,
swoje zdjęcia publikuje w kalendarzach, książkach i czasopismach.
W 1999 r. po raz pierwszy odwiedziła Janów Podlaski.
Ta wizyta zapoczątkowała jej fascynację państwowymi stadninami koni czystej krwi.
swoje zdjęcia publikuje w kalendarzach, książkach i czasopismach.
W 1999 r. po raz pierwszy odwiedziła Janów Podlaski.
Ta wizyta zapoczątkowała jej fascynację państwowymi stadninami koni czystej krwi.