Prawdziwy świat koni
Tłumaczenie - Małgorzata Filipczak
Wydawnictwo : Galaktyka
Format : 21.5 x 28 cm, ilość stron : 204, oprawa : miękka, papier - offset.
Wydanie I
Konsultacje: Alicja Bortkowiak, Ludwik Rogulski
i wszystkie elementy mające wpływ na relacje konia i jeżdźca. Dla wszystkich miłośników koni.
Szkoła jeździectwa naturalnego to szkoła, której idee będą bliskie każdemu, komu leży na sercu dobro koni, czuje się z końmi związany i lubi jeździć konno.
Jest to szkoła myślenia o ludziach jako istotach obdarzonych wieloma wartościami pozytywnymi, zaś wartości te potęgują się w kontakcie z inną równoprawną, godną szacunku istotą – koniem.
Jest to szkoła dążenia do osiągnięcia pełnego porozumienia i radosnej współpracy w zespole: koń i człowiek.
Zwolenników tej szkoły ciągle przybywa. Prawdę mówiąc, nie marzyłem nawet o tak licznym gronie „wyznawców”, gdy ukazywało się pierwsze wydanie Prawdziwego świata koni. Teraz już wiem, że jak wszystko, co związane z naturą, również proces przeobrażania się w jeźdźca „naturalnego” jest... czymś naturalnym. Każdy musi oczywiście do tego dojrzeć, a uświadomienie sobie i zaakceptowanie pewnych prawd wymaga czasu. Musimy przyznać, że niedostatecznie rozumiemy konie, zbyt mało wiemy o koniu i samej jego istocie. Ale wiemy, że konie są nam potrzebne, potrzebujemy też prawdziwych jeźdźców, jeźdźców naturalnych, aby wprowadzili nas w prawdziwy świat koni i prawdziwy świat jeździectwa.
Założenia Szkoły Jeździectwa Naturalnego przewracają do góry nogami obowiązujący dotychczas sposób myślenia.
W miejsce „dominacji i podporządkowania” proponujemy przymierze i uczciwe porozumienie. Stwierdzamy, że na starych zasadach koń nie miał żadnej możliwości porozumienia z jeźdźcem, bo narzucono mu pozycję niewolnika. Zauważamy, że przy podejściu naturalnym koń z radością daje z siebie wszystko, nie tracąc swojej wrodzonej osobowości i ducha, a jednocześnie zachowując szacunek dla będącego jego partnerem człowieka.
Jeździec naturalny chętnie znajduje sposoby pozbycia się starych metod i instrumentów dominacji. Rezygnuje z ostróg i munsztuka oraz wszelkich brutalnie działających rodzajów kiełzna z łańcuszkami i nachrapnikami, nigdy nie nadużywa działania kiełzna, nie używa bata, rozważnie posługuje się palcatem, zdaje sobie sprawę z fatalnego działania utrudniających chód podków. To tylko przykłady świadczące o tym, że jeździec cały czas ma na względzie dobro i stan konia. Nie jest to trudne, gdy człowiek zna i ceni to, czym jest dziki koń w warunkach naturalnych, a przy tym potrafi się zachować jak prawdziwy pedagog i szanuje powierzoną sobie istotę.
Tak pokrótce przedstawiają się założenia Szkoły Jeździectwa Naturalnego, które trochę na wyrost nazwałem filozofią jeździectwa naturalnego. Mój skromny wkład w ideę tej Szkoły stanowi książka, którą właśnie trzymacie w ręku.
Jaime Jackson