Rady dziadka masztalerza
Wydawnictwo : Multico
Format : 16,5 x 22 cm, ilość stron : 183, oprawa : twarda, laminowana,
rysunki, zdjęcia, papier kredowy.
Współczesny miłośnik koni znajdzie tu skomasowaną wiedzę
starego masztalerza - przydatną, praktyczną i zaprawioną
szczyptą wyrafinowanego humoru.
Skarbnicę pomysłów, rad i niekonwencjonalnych rozwiązań dotyczacych : obchodzenia się z końmi, pielegnowania, szkolenia,
zakupu konia, zdrowia i charakteru.
...Medycyna naturalna, uprawianie pastwiska metodami ekologicznymi
i klasyczne jeździectwo - stare, niemal zapomniane mądrości "koniarskie" przeżywają obecnie renesans.
Zwłaszcza jeźdźcy rekreacyjni - często krytykowani
za brak profesjonalizmu i "minimalizm jeździecki" - interesują się od dawna wypróbowanymi metodami obchodzenia się z końmi i przekazywanymi
z ojca na syna tajnikami profilaktyki i leczenia różnych chorób.
Do zbierania tych starych recept, porad i sztuczek przystępowałam mimo wszystko z mieszanymi uczuciami, gdyż sztywne trzymanie się tradycyjnych mądrości ma także swoje minusy. Zwłaszcza w starych stajniach jeździeckich błędy i niekompetencję często wyjaśnia się i usprawiedliwia argumentami: "Bo tak to już jest!:, "Tradycja" i "Tak zawsze robiliśmy!". Często niedostatecznie wykorzystywane wierzchowce mieszkają w takich samych stajniach jek w dawnych czasach konie pociągowe, ciężko pracujące
na roli, a karmienie dziecięcych kucyków wzoruje się na diecie dziadkowych karosjerów. Właśnie w sporcie jeździeckim nierzadko zaniedbuje się kwestię dostosowywania przekazywanych wiadomości do zmieniajacych się warunków. Stąd też rodziły się we mnie obawy, że przyczynię się jeszcze do umocnienia ślepej wiary w to, że dawniej wszystko było lepsze. Potem jednak przeczytałam słowa starych instruktorów jazdy konnej oraz znawców koni - i nie uznałam ich bynajmniej za "przeżytek". Jeśli bowiem zadamy sobie trud rzetelnego przestudiowania starej literatury fachowej, nie znajdziemy w niej wcale nakazów uzywania ciemnych stajni i wodzy pomocniczych, lecz ciągłe nawoływania do przyjaznego, cierpliwego i fachowego obchodzenia się z końmi trzymanymi zgodnie
z wymaganiami gatunku. Podobnie jak dziś, dawniej także istnieli dobrzy i źli jeźdźcy i stajenni.
Przyjdzie wreszcie czas, że obyczaje tych złych zaginą, a umiejętności tych dobrych pozostaną i będą przekazywane dalej.
W tym właśnie upatruję jedno z najważniejszych zadań, jakie ma spełnić moja książka, będąca zestawieniem najlepszych porad
co do pielęgnowanie i utrzymania konia.